ERNEST KOLIQI Ujit të Ftohtë Miqvet Vlonjakë As qiella e prirun mbi blerime t’ tueja,as deti i yt ku Dielli bjen me fjetës’ ngushullojn’ syt e miqi kan’ pá tepër
ARTI I MARTIN CAMAJT nga ERNEST KOLIQI Parathënie e botimit të parë të romanit “Djella”, (“Shêjzat”, Romë, 1958) Camaj, tashmâ, ka nji emën mirkumbues ndër shijuesa të poezís shqiptare. Me
Ernest Koliqi SINFONÍ VERE ZONJUSHËS M. M. Nji gji detiQi kumbon me val’ të qarta –m’bje ndër mend porsa del vera.I ka brigjet krejt vallue me hala t’larta,rânë argjanti i
Ernest Koliqi Shkodra në mbrâmje Sa ambël n’mbramje shqimet drita e diellitQi bie kadalkadalë andej kah AnaE Malit tue lân mbrapa ngjyra t’tâna:Zambakë ar vjollca e fletza drandofillit. E n’at
ERNEST KOLIQI FJALËT E KRIST MALOKIT PËR BAJRAM CURRIN “Mbas mâ se njizet e sa vjet, më 1962 [Krist Maloki] shkoi në Shqipní dhe e shetiti Shqipnín për dy muej,
Vetëm se duhet të keni të qartë diçka: edhe kur përdor variantin e gjuhës letrare, unë pothuajse prapë shkruej në gegnisht. Kjo ndodh për arsye se sintaksa, e cila përban bazën e nji gjuhe, asht gege. Nji “ë” apo nji “r” s’më prish fort punë. Unë mendoj se në tanë Shqipninë shkruhet gegnisht.
Detajet nga jeta e SHPIRTËRAVE TË MËDHENJ të kësaj bote s’kanë të bëjnë me rastësinë. Data e kalimit në Amshim të Atë Gjergj Fishtës, 30 dhjetori i vitit 1940, është caku simbolik i përmbylljes së përpiktë të katër dhjetëvjeçarëve të asaj që mund të emërtohej SHQIPËRIA FISHTIANE.
Shtatëmbëdhetë dimna kaluen, qëse në dimën na la. Dimnat u shënderruen e pranëvera mâ s’na gëzoi. Kujtoi Poeti, lodhun prej lëngatës, se bora cegëmprûse e asajë nade së hidhët të dhetorit ishte petk darsmuer në trupin e hijëshëm të Rozafës dhe prej së shtruemes duel me e pá.