NDOC GJETJA – AUTOPORTRET

NDOC GJETJA

AUTOPORTRET

Vendbanimi: 
Në Lezhë me trup dhe mendjen emigrante në yje.

Profesioni: 
Thurës ëndrrash dhe mbrojtës besnik i tyre.

Gjendja sociale: 
Mbetje teknologjike e administratës shtetërore,
se nuk diti t’u japë përkuljet e duhura eprorëve.

Gjatësia: 
E majftueshme për të arritur një ditë mollën e ndaluar.

Pesha: 
Sa vetja, sa ëndrra, sa fjala e thënë dhe e shkruar.

Shenja të veçanta: 
Një pentagram rrudhash me nota trishtimi në ballë
dhe një mjekër e thinjur nga moslejimi kaq vite i saj.

Sytë: 
Kafe me nuanca të turbullta pasionesh të djegura.

Ngjyra: 
E errët për fshehjen e skuqjes nga faje të lehta.

Titujt: 
I dekoruar njeri qysh në ditën e lindjes nga nëna.

Bindjet: 
Njeriun në jetë e bën të lumtur vetëm njeriu.

Antipatitë: 
Burrat me grada, gratë me shumë tule dhe miu.

Simpatitë: 
Jezusi nga Nazareti, Don Kishoti i Mançes dhe Buda.

Frikërat: 
Shëndoshja e trurit, uji, zjarri dhe turma.

Besimi: 
Në kryqin e tij që e mban përditë në shpinë.

Pasuria: 
Drita e mendjes me të cilën fitoi varfërinë.

---

Ndoc Gjetja lindi më 9 mars të vitit 1944, në fshatin Bërdicë të Shkodrës. Në moshën shtatëvjeçare familja e tij u vendos në Lezhë. Pasi krijimtaria e tij qe bërë tashmë e njohur për publikun e gjerë, ai shtegtoi drejt Tiranës. Kritika e ka cilësuar Gjetjen si poet humanist. “Autoportret” është cilësuar si ndër poezitë më të bukura të letërsisë shqipe.

Në vitin 1971 ka botuar vëllimin e parë poetik me titull “Rrezatim”, i cili u ndoq nga gjashtë vëllime të tjera: “Shqiponja rreh krahët” (1975), “Qëndresa” (1977), “E përditshme” (1982), “Çaste” (1984), “Poezi” (1987), “Kthimet” (1991) dhe “Dhjata ime” (1998).

Poeti Ndoc Gjetja u nda nga jeta më 7 qershor të vitit 2010.