Për herë të parë dhe të fundit e takova në Mynih, në një kafe-restorant pranë shtëpisë së tij, “Drugstore”, Feilitzschstrasse 12, München. Ky ishte një takim thjesht fizik, pasi emri i tij nuk ish i panjohur për mua. Për të kisha dëgjuar shumë herë më parë. Prej tij kisha lexuar edhe më shumë. Virtualisht patëm komunikuar disa herë.
Historia më e mrekullueshme e Melusinës së bukur, vajzës së mbretit Helmas në Shqipëri, e cila ishte një sirenë deti, dhe origjina e saj nga mali Adelon në Francë, dhe çfarë ndodhish të çuditshme i ndodhën atje (1750)
E kafta e tavolinës shpaloset, oqean /
Dy bishtat e cigareve te tymosura para /
Gjigantë, dy balena te lehta, mbi ujë /
Duke rrotulluar cigaren me gishta mbi ta…
A asht heshtja nji kangë për mendimet/ e mia t’lodhuna /
prej bojnash t’zbeme, /
prej shpish plot andrra për vetvrasjen. /
Dhe ndalem e mendoj…
Po mësoj një gjuhë tjetër, me shpresën e mbrame që të mund të flas lirshëm me Hyjin, meqenëse gjithë jetës, me këtë shqipen tonë, kurrë s’u mora vesh as me njerëzit e mi, e jo më me Të,
Kam mbetur në fillim të një rruge /
Që s’i duket fundi, /
Me lirinë e madhe /
Në duart e mia të vogla. /
Askush nuk më ka mësuar…
… Pra, bir, mos qaj: ky është ligji e qënies
Të vijë rrotull dhe të kthehet rishtas
Përbrenda gjirit t’amës s’amëshuar
Të mosqënies.
Në çastin e epërm të asaj meshe,
diçka t’u kujtua, më duket, dhe qeshe
me një të qeshur si prej priftëreshe.
Mërzia varfëron veç pjesë të trupit
Të cilat fshihen nën bust
Mërzia, piedestali që më larton
Kësaj rruge pa tradita, pa barrikada
Të pjek mërzia, mërzia, mërzia
Kur e kam shkruar romanin “Gurit të varrit ia rrëfej” (2014-2015) kisha një ndjesi diskonforti në lidhje me shtrirjen e imagjinatës, pasi e mendoja disi të tepruar, disi të ekzagjeruar me gjasën e balancës faktike të realitetit.