Dua t’ju rrëfej për një të moshuar, për një burrë, i cili prej kohësh nuk flet më asnjë fjalë, ka një fytyrë të lodhur, shumë të lodhur për të buzëqeshur dhe shumë të lodhur për të qenë i keq.
Në zemër t’ënde vetëm unë, / Në zemër t’ime vetëm ti, / Dhe jashtë bota fjalëtare, / Dhe jashtë syri plot zili…
Basri Hankoni, që i kishin vënë emrin e gjyshit, ishte më shëndetligu nga djemtë e Hatibit. Por mbase tamam ai shëndeti i tij i lig u bë shkak që për Hankonatët të hapej një rreze drite.
Nuk ekzistojnë ndoshta fjalë më të pabashkueshme në ligjërimin e sotëm sesa “Shqipëri„ dhe “mesianizëm„…
Mbase Camaj në shllimet e tij ka mendue si me i dhanë trajtë artistike e filozofike pezmit të tij mbi Gjuhën, Traditën, Shpirtin dhe Artin në Shqipninë Totalitare,…
Një teh lebetitës drite do ta ndajë / ien tonë të kapur me rrënjë në uzdajë. / të do derdhë qielli – plasaritje shege – / brisku siç e pret biskun-syth prej dege;…
Në fillim të kohërave, perënditë u mblodhën për të krijuar njeriun: burrin dhe gruan. Dhe vendosën ta bënin njeriun të ngjashëm me veten e tyre…
Fluturoj dhe shtërg’ i fundit, madhështor, me shpirt të gjorë / Dyke shkuar që-me-natë sipër malesh me deborë… / Iku rënd’ e i përmallshmë, dhe me sqep të ti të fortë / Zotëriut q’i la folezën i trokiti mun në portë…
Ky status – titulli blasfemues, në të vërtetë provokues i të cilit do t’ju befasojë – lindi në formën e dialogut me mikun e kolegun HYSNI NDREU në vijë të një trajtese të shkëlqyer të tij (“MBI PËRÇUDNIMIN E IDHUJVE”)…
Njëri prej Kalorësve të FISNIKËRISË SHQIPTARE, të atyre që bëjnë atë çka është Shqipëri, ka sot datëlindjen: Fisniku PETRAQ KOLEVICA.